Çalışmak ve Anne Olmak...

Bundan birkaç sene önce bana hayatımda herşeyi birini düşünerek planlayacağımı, onu hesap etmeden adım atamayacağımı, birinin gözünün içine bakıp, 'işte hayatın anlamı' diyeceğimi söyleseler, gülüp geçerdim. Ama şimdilerde, benim için öyle değerli bir varlık var ki, . Canım, bi'tanecik kızım(Aşkım sakın kızma, eminim sen de öyle hissediyorsundur.:)) . Anne olmayı, annemi yeni yeni anladığım bugünlerde, benim için hayatın en önemli parçası ,kızım.

Şimdilerde ise başka bir uğraşı daha buldu beni, aylardır türlü bahanelerle ertelediğim işe dönüş vakti geldi. 17 aydır, aman kızım anne sütü alsın, aman biraz daha büyüsün, aman şu sıcaklar bi geçsin ,olmazsa ramazanda bi bitsin diye diye sonunda bu vakit oldu. Naz irem hanım artık büyüdü ve benim bahanem kalmadı. İlk gün kalbim sıkışarak babaannesine verdim kızımı. Büyük bir suçluluk, aynı zamanda da bensiz ne yapacak korkusuyla .Şimdiye kadar tüm vaktimi ona adamıştım. Aslında ben de çalışmayı özlemiştim. Bir işe yaradığımı hissetmek, başka başka insanlar görmek bana da iyi gelecekti. Bunları düşünmemle, kendimi daha da suçlu hissetmem bir oldu. Ne yapıyordum ben? Kızım orada bensizken, ben onsuz olacağım zamanları özlediğimi düşünüyordum. Ne kötü bir anneydim ben. Hemen kendimi toparlamam lazımdı.

Hayır, aslında o kadar kötü bir anne değildim. Herkesin biraz kendine vakit ayırmaya ihtiyacı vardı, ve ben de bunu yapıyordum. Ama hala iş yerinde, işlere dalıp kızımı aklımdan çıkardığım bir an bile olsa yine aynı hislere kapılıyorum. Onu çok özlüyorum, ama benim onsuz da bir hayatım olması gerektiğine inanıyorum. Kızım için herşeyi yaparım ama anne oldum diye hayatımın bundan sonrasında sadece Naz İrem olacak diye birşey yok. (Tabi bunları yazarken de, içimi suçluluk duyguları kaplamıyor değil hani.)

Artık hem ev, hem kızım, hem de işimle ilgili sorumluluklarım var. Ancak daha mutluyum. Hem anneyim, hem çalışıyorum, hepsini birden yetmek zor olsa da, zevkli. Çünkü kızımın geleceği, benim mutluluğum için bu gerekli. Eminim Naz İrem'de ilerde bana hak verecek, ve bu durum onu üzmeyecek. Her çocuk başarılı, güçlü ve sevgi dolu bir annesi olsun ister. Ben de öyle olacağım, ve ona da bunları öğreteceğim.



Seni seviyorum dünya tatlısı bebeğim:)

Naz İrem dopdolu bir bayram geçirdi.

Bayram Sabahı babaannemizde mükellef bir kahvaltıyla başladık güne.Bayram gezimize ise pınarhisardan başladık ve büyükanneanneyi ziyaret ettik.Daha sonra tekirdağ'a geçtik.







Sporcu kızım benim...



Naz hanım köpeğin peşinde,dedeside naz iremin...Nasıl bir hayvan sevgisi var bu çoçukta kime çekmiş anlamadım::))







Özgür kız kendikendine takılıyor.





Yakışıklı babamız...



Trambolin görürde zıplamadan dururmu hiç....



İğneadadayız....



Mevsimin son deniz keyfinide yaptılar baba kız.



Çaycı annenin çaycı kızı:)





Istranca Dağları...





Yaramaz kızım işbaşında.Camide keşfetmediği yer kalmadı.

Bir Ramazanda böyle geçti...

Yoğun,hızlı ,bereketli ve bol bol sevdiklerimizle beraber olduğumuz güzel bir ramazan geçirdik Allaha şükür.
İftarlarda naz iremle ilgilenmekten resim çekmeyede pek fırsat bulamadım açıkçası.O nedenle sadece babamların bize geldiği akşamdan ve nurcihanlardaki iftardan birkaç resim bulabildim.




Naz hanım sena teyzesini sevmeye doyamadı o akşam.Bizde onları tv izler gibi izleyip durduk.




Güzeller güzeli sena teyzemiz...

Naz İrem dedesinin ve babasının önünde namaz kılıyor.