Ne ara takip etmeye başladı , nasıl farketti anlamadık bile . Ama kızım tam bir caillou düşkünü oldu. Akşam çıkacağı saatleri bile biliyor neredeyse. Baba kız başlıyorlar seyretmeye.
Aslında iyi bir örnek. Bazen onun gibi konuşmaya başlıyor , herhangibir konuda bişey istediğim zaman "tamam anneciim" deyiveriyor istemesede. Babannesine büyükanne , dedesine büyükbaba demeye başladı. Calliou öyle diyormuş. Kedisinin adı ne diyoruz ."Giibıt " diyor tatlı tatlı dudaklarını uzatarak. Kardeşininki ise "noziymiş" . Bu isimleri ben bile bilmiyorum daha . Doğrumu söylüyor diyorum babasına her defasında. Ve başlıyorum o "giibııt "diyen dudaklarını öpmeye.
Akşam yatarken hadi bana ninni söyle diyorum. Caillou'nun kardeşi roziye söylediği ninniyi söylüyor başımı okşayarak.
Allahtan vurdulu kırdılı olmayan , canavarların , cadıların , olağanüstü varlıkların olmadığı bir çizgi film .O nedenle içim rahat.
Bazen caillou ve ailesinin ahenk içinde sürüp giden mükemmel ve tozpembe yaşamlarına sinir olsakta bu çizgi kahramandan çok şey öğrendiğine eminim:))
:) benim yeğenim de caillou hastası ve gerçekten konuşmaya çok faydası olduğunu düşünüyorum. biz de her sabah "kahvaltı zamanı çocuklaaar" diye uyanıyoruz artık :) ve de evet tabi ki "annecim, babacım olayı :)
YanıtlaSilNehir de müptelası:)
YanıtlaSilBöyle bi aile var mıdır acaba yeryüzünde?
demir de seyrediyor bu kayuyu , ben çizgi filmde bağımlılık yaratan bir film oyunu olduğunu düşünmeye başladım. çünkü gün içinde bu kadar aktif,yerinde duramayan çocukları bile bu mıymıylığıyla koltuğa kilitleyebiliyor kayyu. bi de herşeyden orkması yok mu beni sinir ediyor,ama napalım başladılar bi kere dediğin gibi pokemondan iyidir:)
YanıtlaSil