Her sabah istemediği halde kreşe götürmek mi yoksa bir uyumsuzluk sorunu olduğuna kanaat getirip bu işi ertelemek mi doğru olan.. Ne yapacağımı bilemez durumdayım şuanda..
4 yıldır onunla ilgili bir konuda bukadar kararsız kalmışmıydım hatırlamıyorum..
Okula başlamayı canı gönülden isteyen ve hatta ilk ay hiç sorun çıkarmadan giden irem yok şimdi karşımda...
"Tüm ağlamaları size , siz gidince sorun yok , sınıfta gayet iyi" diyen öğretmeni haklı mı bu şekilde düşünmesinde bilemiyorum... Ama nedense iç seslerimden biri , ağlıyorsa sorun var diyor. Bu iş zorla olmamalı diyor , irem kendi istemeli belki biraz daha zamanı var diyor , yaşı 3,5 olan ve yaşıtlarıyla oynamaktan son derece zevk alan bir çocuğun her sabah okula gitmemek için bu şekilde tepki vermesinin altında yatan geçerli bir neden olmalı diyor...
Ama diğer iç sesim ise okula gitmesini , alışmasını çok istiyor , belki biraz daha beklemelisin diyor. 3 hafta içinde alışabileceğini söylüyor ve algısı bu kadar yüksek bir çocuğun evde geçireceği saatlerin boş ve ölü saatler olduğunu söylüyor...
Sonuç olarak ne yapacağımı bilmez haldeyim..
Ağlaya ağlaya kreşe alışmasını beklemeli mi , yoksa bu işi bir süre daha ertelemeli mi ????????
cnm yaa Allah yardımcınız olsun inşallah...en kısa zamanda alışır daha iyi olur umarım...öptüm cnm görüşürüz...
YanıtlaSilmerhaba Elifcim, kres döneminde uzun zamandir alisan cocuklar bile arasira gitmek istemezler bu cok normal takilma bu konuya, evde kalmasi bence cok yanlis bir karar. Mehmet iki gün evde kalsin pazartesi dudak büküyor ama iki dakika sonra oynuyor, uyuyor, egleniyor eminim.
YanıtlaSilMaalesef aynı konudan muzdaribiz. Üstelik benim kızım henüz 2 yaşında ve 2 ay olmadı başlayalı. her sabah ağlayarak ayrılıyoruz. fakat 1 dk yı bulmuyormuş ağlaması. ben gittikten sonra herşey çok güzel diyor öğretmenleri. hatta wc alışkanlığı bile başladı. çok güzel şarkı şiir ezberliyor. ama her sabah ilk cümlemiz "anne okula gitmicem" :( oysa onunla konuşuyorum: kızım anne babalar işe , çocuklar okula gider. sen ağlayınca anne çok üzülüyor desem de, her sabah aynı sahneyi yaşıyoruz. Çok zor bir süreç çoook. Allah yardımcımız olsun.
YanıtlaSil