14 Eylül 2007 Cuma

HALİM DEDESİNDEN

Naz İREM,


Adının ne koyulacağını ilk Reyhan halanızdan duymuştum...


“Elif, kızının adını Naz İrem Koyacak” diye…


O an benim için tarif edilemez bir duygu selinin hislerimle bütünleştiği gündü… Bir an her ikimizde sanki maziye bir pencere açtık… Rahmetli!.. kızının yavrusunu görmeyi ne kadar çok arzu ederdi...Geçmiş gözümüzün önünden bir film şeridi gibi akıp gitti… Ne güzel şeyleri yaşamıştık, paylaşmıştık onunla… Gözlerimiz nemlenmişti annenizi anarken…


Kızımız artık anne oluyor ve annesinin adını yavrusu ile yaşatıyordu… Sanırım o anki hislerimle bunun, benim için ne anlam ifade ettiğini şu an kağıda dökmem imkansız…


Hastanedeyim ve kendimi yaşlı hissediyorum… Dede oldum galiba… Bir Tedirginlik var da bu dede olmaktan değil…Bu daha çok… kızımın sağlığını ve bir sevgi yumağını görmek istemenin tedirginliği… Elimize aldığımız beyaz güvercin bizden bir parça… Tertemiz, pırıl,pırıl… Gel de sevme…Hamdolsun sağlığı da yerinde... Rabbim sana şükürler olsun…Eminim bu duamı dünürde bir köşede tekrarlıyordur..


İrem’imiz bugün dördüncü ayını bitirmiş kocaman bir kız… Maviş gözleri ile gülücükler saçıyor…Annesi ile babası etrafında pervane gibiler…Sevgiler onu mutlu ediyor. Ağlama ihtiyacı bile duymuyor… Bu güzel ortamda ona da herkese gülümsemek düşüyor… Allah her zaman bahtını açık etsin, yüzünden gülümsemeyi eksik etmesin…


Aramıza, ailemize, sevgimize, umutlarımıza hoş geldin tatlım, Naz İrem…









Hiç yorum yok:

Yorum Gönder