13 Eylül 2007 Perşembe

TUBA TEYZESİNDEN




Bitanem,canım seninle karşılıklı konuşup anlatmak istiyorum herşeyi.İlk doğduğun günü,annenin yaşadıklarını,bizim merakımızı,seni görmek için harcadığımız binbir çabayı ve sonunda Esra teyzenin seni kaçırıp kapının önüne çıkarttığı o küçücük zaman dilimini...


Gözlerini ilk defa görüyordum o an ve sende ilk defa açıyordun sanki hayata o minik boncukları..


Dünyaya kayıtsız gözlerle bakmanın okadar zor olduğunu hiç bilmiyordum senın gözünü açma çabanı görene kadar...


Öyle büyük çaba harcıyordunki, bende varım dercesine,artık benden kurtuluş yok dercesine...


Kısa bir müddet selam verip girdin tekrar odana,bekleyın yine gelicem edasıyla...


Bizim daha önce tatmadığımız ve çok da yabancısı olduğumuz bir duyguydu.Donduk kaldık kapının önünde Sena ile...


Bu şimdi bizimmi diye geçirdik içimizden.Bize mi ait....


Evet öyleydi bize aittin sen..Bize verilmiş küçücük şirin bir hediye...


Umarım hayatın boyunca hep güzellikler yaşarsın,hüzün herzaman uzak olur.Birbirinden ulaşılmaz başarılara imza atıp,gururlandırırsın anneni,babanı ve bizi.


Biz ömrümüz yettiği müddetçe seni seveceğiz ve herzaman yanında olmaya çalışacağız.


Küçük prensesime sevgiler......


Teyzen Tuba....


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder